فلج مغزی در افراد مختلف دارای شدت متفاوت است در برخی نوزادان ضایعه مغزی به حدی شدید است که نوزاد در فاصله کوتاهی پس از تولد فوت می‌کند.
در برخی از مبتلایان هم به قدری خفیف است که در حقیقت نیاز به هیچ اقدامی ندارد. که تعداد این نوع از مبتلایان هم بسیار اندک است.
عمده کسانی که درگیر این بیماری هستند بین این دو طیف قرار دارند و کسانی را شامل می‌شود که در اثر این بیماری دچار سفتی و عدم انعطاف عضلات می‌شوند، با انجام حرکاتی مثل راه رفتن، دویدن یا حتی انجام کارهای ظریف مثل گرفتن قلم در دست یا باز و بسته کردن دکمه‌های لباس مشکل داشته و دارای حرکاتی غیرارادی هستند، که این بیماران عموما دارای ضعف‌های حسی و ادراکی نیز می‌باشند.
کودکان مبتلا به فلج مغزی روند رشد کندتری نسبت به کودکان عادی دارند و دیرتر از کودکان عادی به انجام مهارت‌های حرکتی مثل غلتیدن، نشستن و ... دست پیدا می‌کنند.
مشکلات یادگیری، ادراکی و هوشی، گفتاری و زبانی، بینایی و شنوایی از جمله مشکلاتی است که در پی ضایعه مغزی در فرد مبتلا دیده می‌شوند.
ضایعه فلج مغزی در زمان‌های مختلفی از زندگی بیمار ممکن است به وجود آمده باشد که بر همین اساس به سه دسته تقسیم می‌شود؛
1- زمان جنینی: عللی که موجب می‌شوند مغز به درستی تشکیل نشده و از رشد مطلوب برخوردار نباشد.
2- هنگام تولد: عللی که هنگام تولد باعث می‌شوند اکسیژن کافی به مغز نوزاد نرسیده و همین امر آسیب‌های غیر قابل جبرانی به مغز نوزاد وارد آورد.
3- بعد از تولد: عللی مانند خونریزی مغزی یا عفونت‌های مغزی، در زمانی که مغز کودک بسیار آسیب پذیر است و موجب ایجاد ضایعه در مغز شوند.
تقسیم بندی دیگری برای مبتلایان به این بیماری وجود دارد که بر اساس عضوهای درگیر انجام می‌شود و عبارتند از؛
- منو پلژی: در این نوع فلج، فقط یک عضو کودک و معمولا یک دست درگیر می‌شود.
- همی پلژی: در این نوع فلج مغزی، یک طرف بدن درگیر است و عموما دست بیشتر از پا درگیر می‌شود.
- کوادی پلژی: در این نوع فلج مغزِی، هر چهار اندام کودک درگیر می‌شود.
- دای پلژی: در این نوع، هر چهار اندام کودک درگیر می‌شود اما درگیری پاها(اندام‌های تحتانی) شدیدتر از دست‌ها است.
- تری پلژی: نوعی از فلج مغزی است که سه اندام کودک را درگیر می‌کند و عموما به صورت دو دست و یک پا اتفاق می‌افتد.
nhs.uk / medicinenet.com
